نگهداری و تعمیرات
نگهداری و تعمیرات که به صورت خلاصه "نت" خوانده میشود سلسله عملیاتی را شامل میشود که نتیجه آن به کاهش توقف های خط تولید منجر میشود چرا که سودآور بودن و یا ضرر دادن یک خط تولید ( اگر فاکتور بازاریابی محصول را در نظر نگیریم و تقاضا برای محصول باشد ) به طور مستقیم به ساعات کارکرد خط تولید و میزان خروجی آن است. حال شاید این تفکر بوجود بیاید که این کار فقط با تعمیرات و نظارت بر کارکرد تجهیزات بدست می آید اما وسعت کار نت بسیار فراتر از این موضوع است و بایستی ارتباط تنگاتنگی با قسمتهایی مانند R&D و کنترل کیفیت داشته باشد .
برای یک نت خوب احتیاج به افراد متخصص و بویژه باهوش داریم چراکه بایستی بتوانند در شرایط مختلف بهترین تصمیم را بگیرند و همچنین دید فنی خوب و تجربه مفید داشته باشند تا بتوانند پیشبینی کنند و از قبل برای هر اتفاقی تدبیری را اندیشیده باشند.
به طور کلی هر تجهیزی یک طول عمر مشخصی دارد که اگر درست از آن استفاده نشود و یا مراقبت های درستی انجام نگیرد به سرعت کاهش می یابد. در این زمینه هم مثل درمان بیماری ها شعار "پیشگیری بهتر از درمان" به شدت پاسخگوست و عمل به آن و تدبیر راهکارهای مناسب به شدت راندمان خط تولید را بالا خواهد برد.
در این ادامه قصد دارم مفاهیم اولیه را عنوان کنم تا در خلال متون آینده نیازی به توضیح و تکرار نباشد.
تجهیز : منظور هر دستگاه ، ماشین ، تاسیسات و یا هر ابزاری که در تولید به طور مستقیم یا غیر مستقیم دخیل باشد.
نگهداری : مجموعه فعالیتهایی را میگوییم که حاصل آنها افزایش عمر تجهیز و قرار گیری دائمی در چرخه تولید می باشد. این عملیات بایستی به گونه ای باشد که به قسمتهای دیگر هیچگونه آسیبی وارد نکند و از خراب شدن ناگهانی!!! قسمتی که در دست بررسی است جلوگیری کند.
تعمیرات : فعالیتهایی که در جهت رفع عیب انجام میشود .
ساعت کاری : مدت زمان یک سیکل کاری کامل جهت یک تجهیز که البته این زمان کاملا وابسته به نوع کار تجهیز است به عنوان مثال تجهیزی که دائما در حال کار است بهترین دوره زمانی 8 ساعت که معادل یک شیفت کاری است می باشد و در مورد تجهیز دیگری این زمان ممکن است 12 باشد که شامل بارگیری محصول، آماده سازی و تخلیه است. این زمان را بعدا در فرمولهای و شاخص ها به شدت لازم داریم.
زمان نت : مدت زمانی است که ما صرف کار بر روی تجهیز میکنیم که البته دو حالت دارد یکی عملیاتی که منجر به توقف تجهیز میشود (که البته هنر برنامه ریز این است که این زمانها را در زمانهای توقف تجهیز مثلاً زمان بارگیری قرار دهد) و دیگری عملیاتی که بدون توقف هم امکان پذیر است و بعضی امور هم بایستی در شرایط کاری و زیر بار بودن تجهیز باشد مانند : آمپر گیری،اندازه گیری لرزش و دما و از این قبیل... .
زمان توقف : زمانی است که منجر به عدم تولید میشود. که به چند دسته تقسیم میشوند .بعداً در این زمینه بیشتر توضیح میدهم.
زمان کارکرد : این زمان را با ساعت کاری اشتباه نگیرید زیرا این زمان زمانی است که ماشین تماما در حال تولید است و هیچگونه توقفی ندارد.
قابلیت دسترسی : مدت زمانی که تجهیز آماده تولید است یعنی هیچگونه خرابی یا توقفی چه برنامه ریزی شده و چه اضطراری ندارد. البته ابن زمان هم به دو قسمت تقسیم میشود یکی زمانی که از آن استفاده میشود و دیگری زمانی که به دلیل آماده کردن تجهیز (مثلاً افزایش دما به میزان دلخواه و یا بار گیری تجهیز و یا برنامه ضعیف تولید ) از دست میرود. همانطور که پیشتر گفتم نت جنبه های گوناگونی دارد در همین قسمت مشخص است که نت بایستی با تولید کاملاً هماهنگ باشد، البته این برای مسئول نت دلسوز است وگرنه در بعضی شرکتهای ؟؟؟ که تنها رفع مسئولیت مهم است نه کیفیت و نهایت کار این حرف من بیشتر شبیه جک است.
در صنعت برق نمیتوان مرزی را تعیین کرد، پس در این وبلاگ انتظار هر مطلبی را داشته باشید.